شبها به سوی درگهت سر می گذارم

شبها به سوی در گهت سر می گذارم
پیشانیم بر خاک این در می گذارم

معصومه جان دانی چگونه نام پاکت
در قلب خود با تاجی از زر می گذارم

بانوی من دانی که شبها سر به بالین
با یاد تو با دیده تر می گذارم

عشق رخت با قلب و جان من عجین شد
من در طریق عاشقی سر می گذارم

گر چون همیشه حاجتم اعطا نمائی
من دیدگان بر خاک این در می گذارم

گر یک شبی در خواب من خوش رو نمائی
منت بر این زرینه بستر می گذارم

بانوی من عشقت مرا دیوانه کرده
آخر در این دیوانگی سر می گذارم



زهرا فراهانی – 29 تیر 1387