درسهایی برای ما

چند وقت پیش مطلبی
خوندم که منو خیلی تکون داد . مطلب در باره عبرت گرفتن از برخی خصوصیات زندگی یکی از مخلوقات خدا به نام سگ بود . در باره اینکه ما چطور می تونیم از برخی رفتار سگها درس بگیریم.
بعضي از بزرگان عرفان گفتند كه حتي بايد از پارس كردن سگ
هم درس گرفت يعني شايد همان سگ بی زبون هم با پارس كردنش قصد فهموندن چیزی
رو به ما داره.بذاريد مطلبی را كه خوندم و منسوب
به امام صادق علیه السلام است رو براتون بنويسم حتما براي شما هم جالب خواهد بود......
( البته صحبت من بر سر صحت انتساب حدیث به معصوم علیه السلام
نیست بلکه هدفم جلب توجه شما به محتوای مطلب است)
اصل مطلبی که خوندم این بود:
(خوشابه سعادت كسي كه مثل سگ زندگي مي كند
سگ داراي ده خصلت است كه شايسته است كه مومن همه آنهارا داشته باشد

مال و ملكي ندارد كه اين از صفات مجردين است

بين مردم جايگاه خاصي ندارد كه اين از صفات مسكينان است

تمام زمين مسكن وماواي اوست كه اين از صفات متوكلين است

بيشتراوقات گرسنه است كه اين از صفات صالحان است

اگر صاحبش او را صد بار شلاق بزند از پيش اونمي رود
واين از صفات مريدان است

جز به مقدار اندكي نمي خوابد كه اين ازصفات محبـّين است

اگر طردش كنند وبه او جفا كُنند وآنگاه دوباره
او را بخوانند پاسخ مي دهد واين از صفات خاشعين است

هر آنچه كه از خوراك به او دهند راضي است
واين ازصفات قانعين است

اكثراكارش سكوت است واين از صفات خائفين است

هنگامي كه بميرد هيچ اثري از خودبه جا نمي گذارد
واين از صفات زاهدين است)
می دونید بعد از خوندن این مطلب با خودم چی گفتم :
نکنه ما ادمهای اخر الزمان قد این حیوون زبون بسته خدا هم ......