به سوز شعله اش پروانه ام من
گر از حال من نالان بپرسی
ز سودای غمش بی خانه ام من
گهی اشک و گهی داغ و گهی درد
به این جام بلا یکدانه ام من
من و یار و فراق سینه سوزش
به این آشفتگی دردانه ام من
من از سوز طلب سرشار گشتم
زهر چه غیر او بیگانه ام من
الهی حافظ دلدار من باش
که از عشقش چنین جانانه ام من
نوزدهم تیر ۱۳۸۸
.jpg)
.jpg)
